Μετά την εξαγωγή ενός δοντιού λαμβάνουν χώρα σημαντικές μεταβολές στους σκληρούς και μαλακούς ιστούς με σημαντικότερη την απορρόφηση του όγκου της φατνιακής απόφυσης.

Η απορρόφηση αυτή είναι κατακόρυφη αλλά και οριζόντια και παρατηρείται μείωση του αρχικού οστικού όγκου κατά 50% στους πρώτους 12 μήνες. Αυτή η απορρόφηση φαίνεται ως ένα αντιαισθητικό βαθούλωμα-έλλειμμα ιστών το οποίο δημιουργεί αισθητικό πρόβλημα και σε περιπτώσεις που θέλουμε να προχωρήσουμε σε τοποθέτηση εμφυτεύματος, αυτό κρίνεται αδύνατον χωρίς οστικό μόσχευμα. Πριν φτάσουμε στο σημείο να αντιμετωπίσουμε τη δημιουργία ενός τέτοιου ελλείμματος μπορούμε να την προλάβουμε τη στιγμή της εξαγωγής.

Όλη μας η προσοχή θα πρέπει να συγκεντρωθεί στο να γίνει η εξαγωγή ατραυματικά. Με τον όρο ατραυματική εξαγωγή εννοούμε πως η εξαγωγή γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χαθεί καθόλου κόκκαλο κατά τους χειρισμούς. Έπειτα, τοποθετούμε οστικό μόσχευμα στο μετεξακτικό φατνίο. Η διαδικασία αυτή βοηθάει να διατηρηθούν οι διαστάσεις της περιοχής που έγινε η εξαγωγή, και περιορίζει στο ελάχιστο την απορρόφηση του οστού. Όσο πιο μικρή είναι η απορρόφηση του οστού τόσο πιο αισθητική και προβλέψιμη είναι η προσθετική αποκατάσταση που θα τοποθετηθεί στην περιοχή.